Ondersteuning

Vandaag hebben we echt afscheid genomen van Ma de la Ruelle.
De kerkdienst was mooi te noemen en we denken dat ma tevreden zou zijn geweest met de manier waarop we deze dag hebben ingevuld.
Pa was onze grootste zorg, hij zag het de laatste dagen niet meer zo zitten. We hebben veel gepraat en waren met z'n allen een hecht team. Voor alles werd een oplossing gezocht en ook gevonden. Nou ja, voor alles...

Er werd veel medeleven getoond door familie, vrienden en bekenden en dat doet altijd goed.
Vooral toen we thuis kwamen lag er een grote stapel post op de deurmat. Wat moet ma een graag gezien iemand zijn geweest in de gemeenschap.
Ikzelf ben er niet aan toe gekomen om alle kaarten te bekijken of te lezen en ben vastbesloten om dat morgen te gaan doen samen met Ilona.

Rik was zo een beetje de regelaar van het hele gebeuren, maar wel in goede samenspraak met ons allemaal. Alles gebeurde in perfecte harmonie.
Eindelijk zat hij er een beetje doorheen, wat uiteindelijk ook iedereen wel had verwacht evenals Patrick die na de koffietafel direct huiswaarts was gekeerd.
Rik en ik hebben samen zowat een uur achter in de polder gestaan en de dag nog eens doorgenomen waarna we dik tevreden konden zijn.
Vervolgens begonnen we over onze vakantie's te praten en alles beurde weer lekker op. We hebben gepraat tot dat ze ons kwamen zoeken om wat te eten.

Ook Pa begon weer wat kleur te krijgen en we hebben samen de duivenhokken nog eens nagelopen en de dag vluchtig even doorgenomen.

Ingrid en Ronny hebben Pa al nachten lang bij hen in huis genomen want hij kon het niet opbrengen om alleen thuis te slapen.
Ingrid had al aangegeven dit niet veel langer te kunnen waarop Ilona en ik hebben aangegeven dat we pa zouden vragen om thuis te slapen en ik bij hem in huis de nacht zou doorbrengen.
Pa had echter zelf al aangegeven om weer thuis te slapen. We vonden dit zeer positief. Dit gaf hem weer zeer goede moed om de draad weer op te nemen zo goed als het kan.
Morgen slaap ik weer eens in het ouderlijk huis om pa te ondersteunen.

Bij het zien dat pa weer wat op krachten kwam, kwam bij iedereen weer het goede gevoel terug en zijn we in korte tijd weer allemaal tevreden naar huis gegaan. Het gemis van ma zal wel een tijdje aanhouden en het zou niet goed zijn als dat niet zo was.

Steun heeft een mens nodig, enige houvast op wat voor manier dan ook is onmisbaar voor iedereen.
Afleiding om de geest even tot rust te laten komen is ook zo'n belangrijk iets. Een verjaardag bijwonen terwijl je de andere dag voorgoed afscheid moet nemen van je moeder. Gek he..... maar het deed goed. Vooral als het met kinderen te maken heeft, die zijn zo écht. En ja..... Melissa en Anne-Fleur hebben nu eenmaal een bepaald plekje bij ons.
Zelfs zij hebben ons steun kunnen geven.
Een telefoontje van Yanky en Nico, een gesprekje met Nico in de kas tijdens het feestje, Pa en Ma die de kerkdienst komen bijwonen en een bijzondere ondersteunende uitspraak deed tegenover me, Christian die aanwezig was en Ilona waarvan ik altijd en overal ondersteuning van kan verwachten.
Ook vanavond heeft ze haar schoonfamilie weer volledig ondersteund door een simpel gemaakte soep op te dienen met broodjes.
Simpel maar zeer doeltreffend.

Tot slot hebben we de kaartjes geteld die met de post zijn gekomen. Tweehonderdveertig!! Wat heeft ma destijds kunnen betekenen voor de mensen die allemaal een kaart hebben gestuurd?
Waarschijnlijk enige ondersteuning gegeven door een gulle lach, een praatje (dat kon ze!!), de helpende hand toesteken voor het dorp.


Dit schrijven is ter afsluiting van deze dag en lucht lekker op. Ook een vorm van......