Skiles

Vorige week zondag vierde mijn pa zijn verjaardag in de nieuwe skihal in Terneuzen. In eerste instantie hadden we zoiets van: ja leuk voor de mensen uit Almere, maar wat moeten wij daar nou? Beetje de hele middag voor het raam zitten kijken hoe zij lekker van de berg afglijden? Tenslotte kunnen wij niet skiën en we zijn al helemaal niet van plan om op wintersport te gaan. Ok, het was bereleuk 2 jaar geleden in Flaine en we hadden ook best wel zin om al die mensen die het kennelijk heel erg naar hun zin hadden, na te doen op die latten in de sneeuw. Maar ja, wij konden al langlaufen en dat is al intensief genoeg. Waarom dan nog gaan skiën?

Maar goed, aangezien wij toch ook wel sportief zijn, of tenminste weer druk aan de slag gegaan zijn na een lullig ongeluk met bijbehorende whiplash, om niet te spreken van de ongemakken die je daarvan kunt krijgen, begon het eigenlijk wel te kriebelen om ook eens in de sneeuw te glijden. Een proefles was snel geregeld en zo konden wij (Stanny en ik) zondagmiddag de latten onderbinden. Wat een hitte met die kleding en dat geworstel met die sneeuwschoenen. Nadat ik uiteindelijk de juiste maat had gekregen, kon ik ze ook aantrekken. Zit geweldig! Maar niet heus. Maar op de latten stond het een stuk beter.

We moesten eerst met ons klasje van 6 zijwaarts omhoog (zonder stokken) en dan, na wat uitleg, proberen door de knieën (soepel in de heupen, tip van Nico) naar beneden te glijden. Zigzaggend dan. Het ging bij ons allebei best goed en ook vanaf boven gleden we netjes naar benee. Het was eigenlijk heel erg leuk om te doen en het remmen viel ook veel mee. Veel makkelijker dan met die langere langlauflatten. Dat smaakte naar meer. Na de les durfde Stanny nog wel even van de hogere berg af te glijden. Ik hield mijn hart vast, maar hij bleef overeind. Knap hoor.

Afijn, jullie zullen wel begrijpen dat a.s. zaterdagmiddag onze eerste skiles begint. En die wintersport..... dat willen we ook nog wel!