Soms zit het mee...

....en soms zit het tegen. Gisteren reden we naar Snowplanet voor Melissa's skiles. Ruim op tijd weg gereden en we zouden er om 13:30 uur aankomen, precies een half uur voordat Melissa's skiles begint. Hierdoor hebben we ruim tijd om om te kleden, skischoenen te vragen en aan te doen en ski's te regelen. Helaas was de afrit Spaarnwoude afgesloten vanwege een ongeluk. Je moest maar verder zien hoe je op je plaats van bestemming aan moest komen, dat intereseerde de politie niet. Ik ging de eerste afslag eraf en ging meteen weer de snelweg op om er daarna meteen weer af te gaan zodat ik op dezelfde plaats uit zou komen. Helaas was er geen afrit hier, alleen een oprit. O jee! Ik raakte een beetje in paniek want ik wist niet precies hoe ik er nu zou moeten komen. Dan maar doorrijden naar de volgende afrit. Dit was de A200 richting Amsterdam. Ik wist dat je ook vanaf de andere kant bij Snowplanet kan komen. Bij het eerste dorp eraf gegaan en op een bord gekeken hoe ik moest rijden. Het bord was niet groot genoeg om te laten zien hoe ik precies moest rijden maar ik had toch een aardig idee. Daarna kilometers verder zag ik een afslag richting IJmuiden, deze genomen en na weer vele kilometers kwamen we eindelijk 5 minuten voor 2 bij Snowplanet aan. Melissa had geen gelegenheid meer om te plassen maar moest meteen de baan op. Daarna meteen weg gegaan en je zal het niet geloven: was eerder de afrit afgesloten door een ongeluk, nu was de oprit afgesloten vanwege een ongeluk. Moest ik helemaal dwars door Haarlem rijden om naar huis te kunnen. Wat een dag, wat een dag. Later hoorde ik dat Yanky ook niet zoveel geluk had gehad maar daar lezen jullie als het goed is straks meer over.