"Ode" aan mijn ex

Tjonge jonge wat denk je het weer goed voor elkaar te hebben! Je hebt 1 zoon, van 18 jaar en weet al jaren dat je alimentatie moet betalen. Er is 6 jaar geleden geregeld dat je alleen voor hem zou betalen en dat is o.a. berekend op jouw riante salaris. Nu doe je al die jaren alle mogelijke moeite daar vanonder uit te komen. Nu jouw zoon 18 is geworden moet hij het zelf regelen met jou. Normaal gesproken loopt die procedure gewoon door en betaal je aan hem.

Maar nee, je betaalt gewoon helemaal niets meer. Dwarsliggen, alles uit de kast proberen te halen om niet meer te hoeven betalen of in ieder geval toch een stuk minder. Ik zal alle pogingen die je hebt ondernomen hier niet noemen, maar jouw laatste eis (je eist altijd alles!) is dat de stiefvader van jouw zoon gaat betalen aan alimentatie.

Je hebt 1 zoon, een behoorlijk riant salaris, prachtig huis, auto, motor, camper en een schat van een tweede vrouw (neem ik toch aan, of verveel je je bij haar omdat je zoveel fratsen uithaalt?) die ondertussen toch ook wel al haar AOW krijgt en dan nog hou je niet op. Dat je daarmee je zoon steeds treft, deert jou niet of denk je nou echt dat je mij daar steeds mee pest? Uiteindelijk wel want ik zie mijn zoon ook lijden. Het is toch niet normaal dat een jongen van 18 jaar steeds naar de advocaat moet en de deurwaarder moet inschakelen om zijn geld te krijgen.

Ook zijn studiegeld heb je lekker voor jezelf gehouden. Althans, de helft dan want om alles te krijgen is toch niet gelukt. Gelukkig dat ik mijn helft aan mijn zoon kon besteden. Hij woont heel erg naar zijn zin en is leuk ingericht. Dan zou je toch willen dat zijn financiën ook goed geregeld zijn he? Je wilt toch niet anders dan dat hij gelukkig is? Of heb je dat liever niet van ons?

Maar goed, na heel erg veel moeite gedaan te hebben is het dan toch gelukt om een maand alimentatie over te maken. Hoera!! De rest betaal je pas als je eis is ingewilligd. En dat is dat je inzage krijgt in zijn studieresultaten en naar de ouderavonden mag en contact hebt met zijn mentor. 6 jaar kan het je niets schelen wat hij doet, maar nu moet je toch iets verzinnen he?

O ja, dan ben je ook nog even mis om te zeggen tegen jouw advocaat dat je mishandeld bent door je zoon. Het was andersom hoor, maar ja, dat zei je van mij ook he? Soms spoor je toch niet helemaal geloof ik.

Gelukkig zien we elkaar toch binnenkort weer op de rechtbank. Ik denk iedere keer dat het de laatste keer is, maar niets is minder waar. Je eist nu toch dat zijn stiefvader gaat betalen voor hem. Die heeft zelf 2 dochters waar hij verantwoordelijk voor is, maar dat interesseert jou niet.

Wat zal de volgende stap nou weer eens zijn? Want alles wat wij doen of niet doen hou je scherp in de gaten. Ik ben benieuwd!!